ΣΤΙΧΟΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ ΧΟΥΖΟΥΡΗΣ
Μη με ξυπνάς απ’ τις έξι
πριν ακόμα η μέρα να φέξει
ξυπνητήρι κτυπάς σαν τρελό,
σε μισώ-σε μισώ…
Ξύπνα-σήκω, ξύπνα-σήκω…
Είν’ απαλό το κρεβάτι,
αφήστε με να κοιμηθώ.
Στο όνειρό μου βλέπω έναν κόσμο
χωρίς ξυπνητήρια λαχταριστό.
Καινούρια μέρα σε λίγο αρχίζει,
το ξυπνητήρι τρελά χτυπά
μα ο Χουζούρης του στρουμφογυρίζει,
νυστάζει και παραμιλά.
Μη με ξυπνάς απ’ τις έξι
πριν ακόμα η μέρα να φέξει
ξυπνητήρι κτυπάς σαν τρελό,
σε μισώ-σε μισώ…
Ξύπνα-σήκω, ξύπνα-σήκω…
Είν’ απαλό το κρεβάτι,
αφήστε με να κοιμηθώ.
Στο όνειρό μου βλέπω έναν κόσμο
χωρίς ξυπνητήρια λαχταριστό.
Όλοι ξυπνήσαν, ο ήλιος φέγγει
μα ο Χουζούρης στρουμφαλητό
και με κλειστά τα μάτια μουρμουρίζει:
«Τα ξυπνητήρια τα μισώ!»
«ʼσε με να κοιμηθώ, νυστάζω…..»